آیین کیفری اسلام :شرح فارسی تحریر الوسیلة(حدود) جلد 2 صفحه 66

ص: 77

مطلب دوّم: حرمت لواط در قرآن

حرمت لواط از مسلّمات فقه و ضروریّات آن است؛ بلکه می‌توانیم ادّعا کنیم مانند وجوب نماز و روزه از ضروریّات اسلام به شمار می‌آید؛ به‌گونه‌ای که اگر کسی حرمتش را انکار کند و توجّه به لازمه‌ی انکارش داشته باشد، مرتدّ محسوب می‌شود.

بنابراین، بعید نیست بگوییم حرمت لواط به حدّی مسلّم است که مانند حرمت خمر، و بلکه بالاتر از آن، به لحاظ بزرگی گناه و عقوبتش، از ضروریّات اسلام به شمار می‌آید.

آیات و روایات متعدّدی نیز بر آن دلالت می‌کند که به بعضی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

الف: کلام حضرت لوط پیامبر علیه السلام در دو جای قرآن؛ و تعبیر لواط به فاحشه:

وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ‌ی أَتَأْتُونَ الْفحِشَةَ مَا سَبَقَکُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مّنَ الْعلَمِینَ* إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرّجَالَ شَهْوَةً مّن دُونِ النّسَآءِ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ؛[101] وَ لُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ‌ی أَتَأْتُونَ الْفحِشَةَ وَ أَنتُمْ تُبْصِرُونَ.[102]

در این دو آیه‌ی شریفه، مقصود حضرت لوط از عنوان «فاحشه» همان عمل لواط است؛ و احتمال دیگری در آن راه ندارد. عنوان «فاحشه» از نظر قرآن به حدّی قبیح است که خداوند متعال نهی از زنا را به آن تعلیل می‌کند.

در سوره‌ی اسرا آمده است: وَ لَاتَقْرَبُواْ الزّنَی إِنَّهُ‌و کَانَ فحِشَةً وَسَآءَ سَبِیلًا.[103]

از این آیه استفاده می‌شود: از نظر منطق قرآن، «فاحشه»، عملی زشت و قبیحِ مسلّم است؛ بنابراین، حرمت زنا به آن معلّل گشته است. آیات دیگری نیز بر حرمت این عمل دلالت دارد؛ مانند آیاتی که در باب نکاح و وطی زنان و کنیزان وارد شده است؛ که به دنبال آن می‌فرماید: فَمَنِ ابْتَغَی وَرَآءَ ذَ لِکَ فَأُوْللِکَ هُمُ الْعَادُونَ.[104]

یعنی وطی حلال منحصر به وطی زنان یا کنیزان است؛ از این دو نباید تجاوز کرد. هر کسی غیر از این دو راه را بطلبد، تجاوزگر است. «وراء ذلک» عنوان عامی است که شامل زنا و لواط می‌شود.