آیین کیفری اسلام :شرح فارسی تحریر الوسیلة(حدود) جلد 2 صفحه 69

ص: 80

بیاورند؛ و خداوند او را بر جهنّم حبس کرده و معطّلش می‌کند تا از حساب خلایق فارغ شود. آن‌گاه فرمان می‌دهد او را به جهنّم ببرند، و در هر طبقه‌ای عذاب می‌گردد تا به آخرین طبقه و شدیدترین آن‌ها برسد؛ در آن‌جا باقی می‌ماند و راه خروجی ندارد.

مجموعه‌ی آیات و روایات فوق بر حرمت لواط در شرع اسلام دلالت دارد.

فرع اوّل: تعریف لواط

اشاره

امام راحل رحمه الله در تحریر الوسیله به تبعیّت از فقها گفته‌اند: «اللواط وطی‌ء الذکران من الآدمی بإیقاب وغیره». لازم است پیرامون این تعریف مقداری بررسی نماییم. «وطی» مصدر و به «ذُکران» که مفعول است اضافه شده، نه به فاعل؛ زیرا، اگر «ذُکران» را فاعل بگیریم، تعریف اعمّ از لواط می‌شود. چه آن که هرجا وطی محقّق باشد، واطی و فاعلش مذکّر است. علاوه بر این که جدایی مسأله لواط از زنا، در جهت مفعول و موطوء است؛ لذا، معنای عبارت، مذکّرانی است که موطوء واقع شوند.

اشکالی که در این تعریف وجود دارد، آن است که مانند تعریف زنا شامل دو طرف نمی‌شود؛ در حالی که لواط که فعل لاطی است، اضافه‌ی به ملوط و مفعول نیز دارد؛ و در احکام، فرقی بین لاطی و ملوط نیست. بر هر دو حرام و موجب حدّ است. بنابراین، باید به گونه‌ای تعریف کرد که هر دو را شامل شود. این تعریف برای لاطی است. در باب زنا نیز تعریف فقط فاعل را شامل می‌شد؛ در حالی که بحث ما در کتاب حدود و بیان حدِّ هر دو طرف است.

مرحوم امام با قید «من الآدمی» وطی به حیوانات مذکّر را خارج کرد؛ هرچند آن نیز عمل حرامی است و احکام مخصوصی دارد؛ امّا ربطی به لواط ندارد.

قید «بإیقاب وغیره» دو بحث دارد:

بحث اوّل: در عمومیت دایره‌ی لواط، که شامل «ایقاب» یعنی دخول و «غیر إیقاب»- یعنی جایی که دخول در دُبر نبوده، بلکه بین ران‌ها و باسن داخل کرده است- می‌شود.

ظاهر تعریف فقها و امام راحل قدس سره این است که لواط معنای عامّی دارد و اختصاص به موردی که دخول کرده باشد، ندارد. ولی صاحب جواهر رحمه الله بدون استشهاد به دلیل و