درسنامه تفسیر آیات حج صفحه 100

در آیه دیگر نیز به همین معنا اشارت نموده و می فرماید: «وَ إِذا حَلَلْتُمْ فَاصْطادُوا (مائده: 2)». در این آیه شریفه نیز اصل احرام را مفروغ دانسته است. و برای تأکید می فرماید: بعد از بیرون رفتن از احرام می توانید صید کنید.

و در جای دیگر می فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاتَقْتُلُوا الصَّیْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ (مائده: 95)». و در ادامه می فرماید: «أُحِلَّ لَکُمْ صَیْدُ الْبَحْرِ وَ طَعامُهُ مَتاعاً لَکُمْ وَ لِلسَّیَّارَهِ (مائده: 96)». در این آیه، ضمن مفروغ دانستن احرام، به ممنوع بودن صید خشکی در حال احرام، و روا بودن صید آبی برای مقیم و مسافر تصریح می کند، و در پایان آیه با تأکید دوباره و صراحت بیشتر می فرماید «وَ حُرِّمَ عَلَیْکُمْ صَیْدُ الْبَرِّ ما دُمْتُمْ حُرُماً».

مکان احرام

وقتی بنا شد احرام به عنوان یکی از مناسک حج باشد، طبیعی است که شرایط، آداب و احکامی دارد. از جمله محل محرم شدن کهبدان میقات گفته می شود، لیکن قرآن بدان نپرداخته، و این گونه موارد باید از معصوم آموخت، و جزییات را از زبان آنها شنید. قرآن کریم به محل احرام که به آن میقات گفته می شود اشارتی ندارد.

البته بسا بتوان از مجموع آیات حج به ضرورت مسأله رسید، زیرا وقتی ابراهیم و محمد انسانها را دعوت به حج می کنند، و انسانهای خداجو به قصد حج عازم خانه خدا می شوند، وعده گاهی هست تا بگویند: «لبیک» ما آمدیم، و در آنجا مهیای ورود به حرم الهی شوند. (1)