درسنامه تفسیر آیات حج صفحه 150

نامگذاری این ایام به تشریق به این دلیل بوده، که گوشت های (خون) قربانی بر اثر تابش خورشید انعکاس نور داشتند، و یا به دلیل این است که شب های این ایام روشن است. (1) به هر صورت فرد حج گزار در شب های این ایام یعنی؛ روز یازدهم که به آن «یوم القرّ» می گویند، و روز دوازدهم که به آن «یوم الصدر» گفته می شود. و نیز روز سیزدهم که به آن «یوم النفر» اطلاق می گردد، باید در سرزمین منی و به یاد خدا باشد.

ناگفته نماند که واژه یوم در فرهنگ قرآن گاهی در برابر لیل به کار می رود، چنانکه گفته می شود: «مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَهِ فَاسْعَوْا إِلَی ذِکْرِ اللَّهِ (جمعه: 9)». و گاهی به معنای شبانه روز می باشد، چنانکه می فرماید: «وَ آتُوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصَادِهِ (انعام: 141)».

2. بیتوته در منی

بیتوته به معنای انجام کاری در شب (سپری کردن) و در حال بیداری است. (2) قرآن نیز می فرماید: «أفأمن اهل القری أن یأتیهم بأسنا بیاتاً و هم نائمون (اعراف: 97)». در مقابل کاری که در روز صورت می گیرد و به آن ظَلالَه گفته می شود. مراد از بیتوته در حجّ ماندن شب های یازدهم و دوازدهم ذوالحجه در منی است که قرآن از آن به «ایام معدودات» تعبیر کرده است.

3. کوچ از منی

به دنبال ضرورت حضور در منی، در روزهای معلوم و معیّن سخن از کوچ و نفر از آن سرزمین به میان آورد و فرمود: «فَمَنْ تَعَجَّلَ فِی یَوْمَیْنِ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ وَمَنْ تَأَخَّرَ