درسنامه تفسیر آیات حج صفحه 194

* آیه چهاردهم

اشاره

«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاتُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ وَ لَا الشَّهْرَ الْحَرامَ وَ لَا الْهَدْیَ وَ لَا الْقَلائِدَ وَ لَا آمِّینَ الْبَیْتَ الْحَرامَ یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنْ رَبِّهِمْ وَ رِضْواناً وَ إِذا حَلَلْتُمْ فَاصْطادُوا وَ لایَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ أَنْ تَعْتَدُوا وَ تَعاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ وَ التَّقْوی وَ لاتَعاوَنُوا عَلَی الإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقابِ (مائده: 2)».

شرح واژگان

أ. هدی: چنانکه در تفسیر آیه ششم بیان شد: هَدی بر وزن هفت و هُدی بر وزن جدا به یک معناست، با این تفاوت که هُدی در راهنمایی کردن به کار می رود، ولی هَدْی، در هدیّه دادن کاربرد دارد. و تفاوتش با هدیه های معمولی این است، که هَدْی، هدیه مخصوص به حرم و خانه خدا است. (1) ب. قلائد: قلائد جمع قِلادَه، به معنای گردن بند و آن چیزی است که به گردن می آویزند. (2) و در اینجا منظور چیزی است که به گردن هدی (شتر، گاو، گوسفند) آویزان می کنند تا مشخص شود که برای قربانی است. (3) و به این وسیله از تعرض مردم در امان می باشد.

1- جوهری، صحاح اللغ، ابن منظور، لسان العرب. راغب اصفهانی، مفردات، ریشه هدی.
2- فیومی المصباح المنیر. و جوهری، صحاح اللغ، ریشه قلد.
3- نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج 18، ص 57.