درسنامه تفسیر آیات حج صفحه 195

ج. آمّین: این واژه از ریشه أمّ به معنای قصد است. (1) گرچه برخی از لغت شناسان قید مستقیم نیز در این قصد لحاظ نموده اند. (2) و از نظر ساختاری اسم فاعل (آمّ) و جمع می باشد که طبعاً معنای قاصدین خواهد داشت.

د. شنئان: این واژه از ریشه شَنْأ بر وزن شمع، به معنای بُغض و کینه است. (3) و به لحاظ ساختاری بر وزن فَعلان همانند ضَرَبان و خَفَقان مصدر

است. (4) قرآن کریم در جای دیگر نیز همین واژه را به کار برده و فرموده است: «وَ لا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلی أَلَّا تَعْدِلُوا (مائده: 8)». و نیز می فرماید: «إِنَّ شانِئَکَ هُوَ الأَبْتَرُ (کوثر: 3)»

چشم انداز آیه

با توجه به این که در آیه قبل از آن فرموده بود: «أُحِلَّتْ لَکُمْ بَهِیمَهُ الأَنْعامِ إِلَّا ما یُتْلی عَلَیْکُمْ غَیْرَ مُحِلِّی الصَّیْدِ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ ». و به این وسیله وارد حریم مسائل مربوط به حج شده بود، در این آیه نیز ابتدا با خطاب «یا ایّها الّذینَ آمَنُوا» آنان را به رعایت محرمات و محترمات در حجّ توصیه می کند. در ادامه ضمن آن که حظر به وجود آمده را بر طرف می کند، به مؤمنان سفارش می کند که مبادا دشمنی های قبلی، هر چند حق با شما بوده است، شما را وادار به تعدی نماید. و در پایان مؤمنان را به تعاون و همیاری بر اساس تقوا فرمان می دهد.

1- فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، فیومی المصباح المنیر، جوهری، صحاح اللغ، و ابن فارس، مقاییس اللغ، ریشه أمّ.
2- راغب اصفهانی، مفردات، ریشه أمّ.
3- ابن فارس، مقاییس اللغ، فیومی المصباح المنیر، ریشه شنأ.
4- جوهری، صحاح اللغ، ریشه شنأ.