درسنامه تفسیر آیات حج صفحه 276

* آیه بیستم

اشاره

«لَکُمْ فِیها مَنافِعُ إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی ثُمَّ مَحِلُّها إِلَی الْبَیْتِ الْعَتِیقِ (حجّ: 33».

شرح واژگان

أ. أجل: این واژه به معنای مدت زمان مشخص می باشد. (1) و وصف مسمّی در حقیقت برای تأکید است.

ب. محلّ: حلّ، یحُلّ (به ضمّ حاء) حِلًا و حُلولًا به معنای فرود آمدن در جایی است، در مقابل رحْل که به معنای رفتن و کوچ کردن است. و مَحَلّ (به فتح حاء) به معنای جایی است که در آن فرود می آیند و منزل می کنند. اما حَلّ یحِلّ (به کسر حاء) حَلًا و حلالًا به معنای تحلیل و حلال آمده است. و مَحِلّ (به کسر حاء) به معنای زمان و مکان حلال شدن است. (2)

چشم انداز آیه و محتوای آن

این آیه در ارتباط با آیات قبل که سخن از مناسک حجّ و از جمله منسک ذبح و قربانی بود، در ادامه به بیان اهمیت قربانی، تعیین محدوده سودبری و تعیین زمان و مکان قربانی پرداخته است.