- مقدمه 1
- اشاره 3
- اهتمام متقابل حجّ و قرآن 5
- انگیزه نگارش 6
- شیوه این تفسیر 7
- تقدیر و تشکر 9
- اشاره 11
- اشاره 11
- اصطلاح تفسیر 11
- مطلب اول: معنای تفسیر 11
- ب. بیان الفاظ و مدلول آن 12
- ج. دانش شناخت قرآن 12
- د. فهم مراد خدا 12
- ه. بیان مراد خدا از قرآن 13
- نقد و بررسی 13
- دو نکته 14
- مطلب دوم: تقسیم بندی تفاسیر 15
- أ. تفسیر مأثور و تفسیر اجتهادی 15
- اشاره 15
- ج. تفسیر تجزیه ایی و تفسیر توحیدی 16
- ب. تفسیم مأثور و تفسیر به رأی 16
- د. تفسیر رایج، تفسیر نوپیدا و تفسیر ممنوع 17
- نقد و بررسی 17
- اشاره 18
- مطلب سوم: عوامل تقسیم تفسیر 18
- أ. منهج یا شیوه 19
- ب. اتجاه یا گرایش 20
- ج. اسلوب یا شیوه 21
- مطلب چهارم: برخی از مبانی و اصول تفسیر 22
- اشاره 22
- 2. معیار تفسیر 24
- مطلب پنجم: تقسیم محتوایی آیات قرآن 26
- 4. رعایت قواعد و شرایط 26
- اشاره 28
- شرح واژگان 28
- * آیه اوّل 28
- چشم انداز آیه 29
- محتوای آیه 30
- 1. تکرار حج و عمره 30
- بخش اول: وظایف مردم 30
- 2. رعایت امنیت و آسایش 31
- اشاره ولائیه 33
- 3. گزینش مصلی نماز 33
- بخش دوم: مأموریت ابراهیم 34
- مطلب اول: تطهیر بیت الله 35
- دو مطلب: 35
- مطلب دوم: عبادت ها 38
- لطایف و اشارات 39
- شرح واژگان 40
- اشاره 40
- محتوای آیه 41
- چشم انداز آیه 41
- درخواست اول: امنیت مکه 42
- درخواست دوم: رزق و ثمرات 43
- درخواست ابراهیم، پاسخ خدا 44
- ادعیه ابراهیم 45
- لطایف و اشارات 46
- اشاره 48
- شرح واژگان 48
- محتوای آیه 49
- چشم انداز آیه 49
- 1. بنای کعبه 50
- 2. ابراهیم و اسماعیل 51
- لطایف و اشارات 53
- اشاره 55
- شرح واژگان 55
- محتوای آیه 56
- امت مسلمان 57
- 2. آموزش مناسک حجّ 58
- اهمیت آموزش مناسک 59
- 3. پذیرش توبه 60
- لطایف و اشارات 61
- اشاره 62
- شرح واژگان 62
- محتوای آیه 63
- 1. شعائر الهی 64
- تداوم علامت 65
- شأن نزول آیه 66
- ابتدای سعی 67
- 3. تطوع در اعمال 68
- لطایف و اشارات 69
- اشاره 71
- شرح واژگان 71
- 1. توجه به اصل حج و عمره 72
- محتوای آیه 72
- 2. تمام کردن حجّ 74
- لزوم اتمام عبادت 75
- 3. احصار 76
- 4. منع تراشیدن سر 78
- 5. وظیفه بیمار 79
- قاعده تفسیری قرآنی 80
- پرداخت فدیه 80
- 7. انواع حج 81
- أ. انجام عمره قبل از حج 82
- ب. حج قران 82
- 8. تفسیر؛ فمن تمتع بالعمر الی الحج 82
- نقد و نظر 83
- ج. تبدیل حج به عمره 83
- أ. حج تمتع 84
- تحریم عمر چه بود؟ 84
- راز نامگذاری حج تمتع 84
- ب. تبدیل حج به عمره 85
- راز تعبیر به عشر کامله 88
- معنای لم یجد 88
- 11. مرز حج تمتع 89
- رخصت یا عزیمت؟ 91
- 12. اقسام حج 91
- لطایف و اشارات 92
- نکته پایانی 92
- اشاره 95
- شرح واژگان 95
- محتوای آیه 96
- 1. زمان حجّ 96
- 3. احرام 98
- ربط در آیه 99
- مکان احرام 100
- أ. مباشرت با زنان 101
- ب. فسق 102
- ج. جدال 102
- دو نکته: 103
- ه. حلق یا تراشیدن سر 103
- فلسفه محرمات 104
- 5. کفاره محرمات 104
- 6. هشدار به خطاکاران 105
- توشه دنیا و توشه آخرت 106
- لطایف و اشارات 107
- شرح واژگان 109
- اشاره 109
- أ. فلسفه هلال 110
- شأن نزول 110
- محتوای آیه 110
- تناسب پاسخ و پرسش 111
- فایده تغییر هلال 113
- تقویم طبیعی 114
- اهلّه و حج 115
- ب. معرفی «برّ» 116
- برّ در فرهنگ قرآن 117
- ابواب الله 118
- ارتباط ابتدا و انتهای آیه 119
- لطایف و اشارات 120
- امر ارشادی یا مولوی؟ 120
- اشاره 122
- شرح واژگان 122
- ارتباط با آیه قبل 123
- محتوای آیه 123
- جواز تجارت 124
- فضیلت حجّ بدون تجارت 125
- 2. وقوف در عرفات 126
- عرفه و عرفات 126
- همانند مردم 127
- استغفار در عرفات 129
- 3. وقوف در مشعر 130
- 4. ذکر در مشعر 131
- 5. ضلالت پیشین 133
- لطایف و اشارات 134
- شرح واژگان 136
- اشاره 136
- چشم انداز آیه 137
- محتوای آیه 137
- 1. حج و یاد خدا 137
- ذکر خدا 139
- بسان یاد نیاکان 140
- 2. دعا برای دنیا و آخرت 141
- بهتر و بیشتر 141
- گروه های مردم 142
- همه مظاهر دنیا 144
- مظاهر حسنه دنیا و آخرت 145
- لطایف و اشارات 145
- محتوای آیه 147
- اشاره 147
- شرح واژگان 147
- 1. ذکر 148
- چند روز معین و معلوم 149
- 3. کوچ از منی 150
- 2. بیتوته در منی 150
- 4. سفارش به تقوا 152
- رمی جمرات 152
- لطایف و اشارات 153
- اشاره 155
- شرح واژگان 155
- محتوای آیه 156
- لطایف و اشارات 168
- شرح واژگان 171
- اشاره 171
- محتوای آیه 173
- اشارات و لطایف 192
- اشاره 194
- شرح واژگان 194
- چشم انداز آیه 195
- محتوای آیه 196
- اشارات و لطایف 210
- شرح واژگان 212
- اشاره 212
- چشم انداز آیه 213
- اشارات و لطایف 221
- اشاره 222
- شرح واژگان 222
- چشم انداز آیه 223
- محتوای آیه 223
- اشارات و لطایف 232
- شرح واژگان 234
- اشاره 234
- چشم انداز آیه 235
- اشارات و لطایف 243
- اشاره 245
- شرح واژگان 245
- چشم انداز آیه 246
- لطایف و اشارات 250
- اشاره 252
- شرح واژگان 252
- چشم انداز آیه 254
- محتوای آیات 254
- تفسیر روایی 255
- دو نکته 256
- ب. دعوت به حج 257
- پیاده و سواره 257
- 1. فلسفه اخلاقی 262
- 2. فلسفه فرهنگی 263
- 4. فلسفه سیاسی 264
- د. مناسک حجّ 265
- 1. یاد خدا 266
- لزوم ذکر زبانی 267
- 2. طعام و اطعام 268
- 3. تقصیر 269
- 5. طواف بیت 270
- ترتیب اعمال 272
- رعایت حریم الهی 273
- لطایف و اشارات 274
- اشاره 276
- شرح واژگان 276
- چشم انداز آیه و محتوای آن 276
- لطایف و اشارات 279
- شرح واژگان 280
- چشم انداز آیه و محتوای آن 280
- اشاره 280
- لطایف و اشارات 285
- چشم انداز آیه و محتوای آن 286
- اشاره 286
- شرح واژگان 286
- لطایف و اشارات 291
صفا شروع بشود. (1) به نظر می رسد بدون کمک گرفتن از روایات چنین حکمی مشکل است، زیرا واو عطف است و تنها بر مطلق جمع دلالت می کند و ظهوری در ترتیب ندارد، چنانکه در قرآن می خوانیم که فرمود: «کَذلِکَ یُوحِی إِلَیْکَ وَ إِلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ (شوری: 3)»، و قطعاً ترتیب در آن مراد نیست.
اما از ناحیه اخبار، در روایتی معاویه بن عمار می خوانیم که امام صادق گفت: که پیامبر فرمود: «ابْدَءُوا بِمَا بَدَأَ اللَّهُ بِهِ ».(2)
3. تطوع در اعمال
در ادامه می فرماید: «من تطوع خیراً فان الله شاکر علیم »، چنانکه پیش از این نیز گفته شد: منظور از طوع انقیاد و پذیرش است، و صیغه تطوع [باب تفعل ] آن به معنای اختیار از روی رغبت (3) و یا بجای آوردن کاری بدون درخواست اجر و مزد می باشد. (4) در نتیجه این فقره در صدد بیان این مهم است که اوامر الهی و عبادت ها خواه واجب یا مستحب که همه جزء خیرات می باشد، باید از روی طوع و پذیرش باشد نه اکراه. (5) و خود عبارت نقشی در واجب یا مستحب بودن ندارد. (6) در ضمن تعبیر «من تطوع خیراً فان الله شاکر علیم »، بیانگر یک قاعده کلی است، و آن این که هر عملی که از روی طوع و رغبت انجام شود، و بدون چشم داشت از انسان صورت گیرد، خداوند آن را می پذیرد.
1- کنزالعرفان، ج 1، ص 312.
2- تهذیب الأحکام، ج 5، ص 145. باب الخروج الی الصفا.
3- التحقیق فی کلمات القرآن، ریشه طوع.
4- مفردات، ریشه طوع.
5- تفسیر المیزان، ج 1، ص 386.
6- ابوحنیفه بر این باور است که سعی واجب نیست، بلکه سنت در حج است. قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ج 2، ص 182.