حج و عمره در آینه فقه مقارن صفحه 100

«سمع اللّهُ لِمَن حَمِدَهُ، رَبَّنا وَلَکَ الْحمد، حمداً کثیراً طیباً مبارکاً فیه، مل‌ء السموات ومل‌ء الأرض، ومل‌ء ماشئت من شی‌ء بعد». (1)البته سلفیه گفتن «سمع‌اللّهُ لِمَنْ‌حَمِدَهُ» را برای امام‌جماعت ونمازگزار فرادا واجب می‌دانند و واجب است مأمومین، جمله: «رَبَّنا وَلَکَ الْحمد» را درحال قیام بعد از رکوع بگویند.(2) چنانکه خواندن این دعا را مستحب می‌دانند:

«أللّهم ربَّنا لَکَ الْحَمْدُ، مِلْ‌ءَ السَّمواتِ وَ مِلْ‌ءَ الأرضِ، وَ مِلْ‌ءَ مابَینهُما، وَ مِلْ‌ءَ ما شِئتَ مِن شَی‌ء بَعد، أهلَ الثَّناءِ وَالمَجدِ، لامانعَ لِما أعْطَیْتَ، وَلامُعطی لِما مَنَعتَ، ولایَنْفَعُ ذاالجَدِّ (3) مِنکَ الجَدّ». (4)

1- صفة صلاة النبی، بن باز، ص 4.
2- الدروس المهمة، بن باز، ص 6.
3- الجَدّ، به فتح جیم، به معنای عظمت وغنا وحظّ وبهره آمده‌است.
4- نیلالأوطار، شوکانی، ج 2، ص 279.

ص:117