- مقدمه 1
- اشاره 13
- ندا 14
- اشاره 34
- 3. معجزه جاودان 40
- تمسّک به قرآن 53
- قرآن و اجتماع اسلامی 56
- اشاره 64
- برنامه اخلاقی اسلام 66
- رمضان و ادعیّه 68
- ارشاد و تربیت در رمضان 70
- نقش بهداشتی روزه 72
- اشاره 78
- اشاره 88
- داستان ابی الدّحداح 98
- داستان عمیر بن حمام 99
- بهترین روزها 100
- داستان عوف بن حارث 100
- مسلمانان صدر اسلام و مسلمانان معاصر 102
- اشاره 112
- الف- آیات کریمه 115
- ب- احادیث شریفه 116
- اشاره 127
- برنامه عبادی رمضان 133
- اتّحاد اسلامی 137
- نقش علم در ایمان 151
- اشاره 166
- بهترین دعاها 185
- ماه رمضان بهار دعا است 187
- توبه و استغفار 189
- پس چه باید کرد؟ 191
- داستان بومیان موریس 192
- بهترین روش 194
- ملل دیگر 194
- تعیین شب قدر 208
- حکمت پنهان بودن شب قدر 209
- تجدید عهد با ولی امر علیه السلام 210
- اشاره 225
- نماز و زکات 230
- داستانی از زهد علی علیه السلام 234
«بیست و یکم» و «بیست و سوّم» ماه رمضان بیرون نیست و به احتمال قوی- که برخی از احادیث هم مثل «روایت جهنی» مؤید آن است- شب قدر، شب بیست و سوم است و از برخی اخبار دیگر استفاده می شود که هر یک از این سه شب «شب قدر» است.
حکمت پنهان بودن شب قدر
به هرحال اگر به طور یقین، شب قدر معلوم نشود، نهان بودن آن متضمّن حکمت و مصلحتی بوده و ممکن است آن مصلحت این باشد که مسلمانان تمام شب های این ماه، یا لااقل این سه شب را در عبادت و پرستش خدای تعالی و تلاوت قرآن و آموختن معارف، حقایق و تعالیم
آن، بیشتر اهتمام نمایند و سراسر ماه را «ماه قرآن» قرار دهند و در شب های «نوزدهم» و «بیست و یکم» و «بیست و سوّم»، در توبه و استغفار و اصلاح احوال و خواندن قرآن و دعا، جدّ و جحد بلیغ نمایند و تا صبح بیدار باشند.
نکته دیگری که در پنهان ماندن شب قدر به نظر می رسد، این است که اگر این شب با این همه قدر و منزلت، مشخّص و شناخته شود، بسیاری از مردم به عبادت در آن اکتفا کرده و از فیض توجّه و دعا در سایر شب ها باز می مانند و بسا که سبب غرور یا عجز بعضی شود؛ در حالی که چون پنهان و نامشخّص است، مؤمنان در تمام شب هایی که