کتابخانه بالقرآن

بررسی فقهی احکام رشوه، غش و کم فروشی صفحه 172

صفحه 172

حرمت غشّ

اشاره

نوع چهارم از انواع پنج گانه ی «مایحرم التکسب به» (1) ، عبارتست از «ما یحرم التکسّب به لکونه عملاً محرماً فی نفسه». جناب شیخ در مکاسب، موضوعاتی را طبق حروف الفبا ذکر کردند و به حرف غین و مسأله ی غشّ رسیدند.

غَشّ (2) مصدر و غِشّ اسم مصدر است. از محرّماتی که در شریعت،

1- جناب شیخ، مکاسب محرمه را به پنج نوع تقسیم کرده اند: 1 الاکتساب بالاعیان النجسه؛ 2 ما یحرم لتحریم ما یقصد به؛ 3 ما لا منفعه محلله معتداً بها؛ 4 ما یحرم الاکتساب به لکونه عملاً محرماً فی نفسه؛ 5 ما یجب علی الإنسان فعله.
2- بعضی غِش بالکسر را مصدر گرفته اند و بعضی غَش بالفتح: ü تاج العروس من جواهر القاموس: غَشَّهُ یَغُشُّه غِشًّا؛ لَمْ یَمْحَضْهُ النُّصْح و أَظْهَرَ لَهُ خِلَافَ ما أَضْمَرَهُ، و الغِشُّ: بالکَسْرِ: اسْمٌ مِنْهُ. ü کتاب العین: غَشَّ فلانٌ فلانا یَغُشُّ غِشّاً أی: لم یمحضه النصیحه ü الصحاح للجوهری: غَشَّهُ یَغُشَّهُ غِشًّا بالکسر. و شی ءٌ مَغْشُوشٌ. ü المصباح المنیر: غَشَّهُ: (غَشّاً) مِنْ بَابِ قَتَلَ وَ الاسْمُ (غِشٌّ) بِالْکَسْرِ لَمْ یَنْصَحْهُ. ü لسان العرب: غَشَّه یَغُشُّه غِشّاً: لم یَمْحَضْه النَّصیحه. (امیرخانی)