بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 189

صفحه 189

وجه جمع بین وجوب استحلال و وجوب استغفار للمغتاب چیست؟

جناب شیخ در جمع بین اطلاقات وجوب استحلال و روایات وجوب استغفار، مانند نبویِ «إنّ کفّاره الاغتیاب، أن تستغفر لمن اغتبته، کُلّما ذکرته» می فرماید: اطلاقات وجوب استحلال را به نبوی تخصیص(1) می زنیم(2). در نتیجه اگر کسی برای مغتاب (بالفتح) استغفار کرد کافی است و دیگر طلب حلّیت از او لازم نیست.

توضیح کلام مرحوم شیخ- قدس سره - در وجه جمع

اشاره

کلام شیخ در چگونگی وجه جمع، مجمل است. اطلاقی که تقیید می خورد کدام است؟ تقییدش چگونه تقییدی است؟ خودِ ایشان بیانی ارائه نداده اند. ندیدیم کسی این مسأله را خوب تبیین کرده باشد. لذا برای روشن شدن فرمایش شیخ به توضیح آن می پردازیم.

طبق قاعده باید مراد شیخ این باشد: ادلّه ای که دالّ بر وجوب طلب حلّیت است مانند «فلیستحلّها»، چون اطلاق دارد و _ ما در


1- مراد شیخ تقیید است؛ چون اطلاق در مقابلش تقیید است، ولی گاهی به تقیید هم تخصیص می گویند که در این موارد، معنای لغوی مراد است نه معنای اصطلاحی.
2- لکن روی السکونی عن أبی عبد الله - علیه السلام - عن النبی-- صلی الله علیه و آله و سلم - : «إنّ کفّاره الاغتیاب أن تستغفر لمن اغتبته کلما ذکرته و لو صح سنده أمکن تخصیص الإطلاقات المتقدمه به فیکون الاستغفار طریقا أیضا إلی البراءه». (المکاسب المحرمه للشیخ الأنصاری، ج 1، ص 339)
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه