بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 204

به عنوان مثال، در مجلسی در رابطه با بعضی مسائل سیاسی و کسانی که از لحاظ دینی یا سیاسی منحرف بودند بحث شد. شخصی که خود را به تقدّس زده بود اعتراض کرد که این گونه حرف ها غیبت است، در حالی که اگر این گونه مطالب غیبت باشد باید بگوییم _ نعوذ بالله _ اوّل غیبت کننده شیخ طوسی- قدس سره -، جناب نجاشی، کشّی و ... می باشند که در کتب رجال شان درباره ی بعضی افراد که از لحاظ علمی و سابقه دارای مقامات بالایی هستند، می فرمایند: کذّابٌ، وضّاعٌ، فاسدٌ و... .

قاعده و ملاک مرحوم شیخ- قدس سره - در موارد جواز غیبت

با توجّه به مثال هایی که بیان شد، جناب شیخ و عدّه ای از بزرگان نتیجه گرفته اند: اصلاً موارد جواز غیبت قابل شمارش نیست، بلکه فقط می توان ملاک داد. ملاک جواز هم این است که ببینید مصلحت احترام مؤمن چه مقدار است؟ مصلحتی هم که بناست با غیبت استیفا شود چه مقدار است؟ هر کدام که اعظم از دیگری بود مطابق آن عمل شود. پس موارد جواز، زیاد و غیر قابل شمارش است(1). آن چه که به عنوان مستثنای از حرمت غیبت شمرده شده زیاد است. ولی مرحوم شیخ- قدس سره - برای نمونه، دوازده نوع را به عنوان مستثنیات غیبت ذکر می فرماید.