بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 217

لعن کردن مؤمن برحذر باشید که به خودتان برمی گردد(1).

و این تحذیر شامل مؤمن غیر عادل هم می شود.

ادلّه ی جواز غیبت متجاهر به فسق

گفتیم مطابق مبنای ما غیبت متجاهر به فسق اصلاً غیبت نیست تا حرام باشد. ولی ببینیم آیا غیبت متجاهر به فسق، در لسان ادلّه استثنا شده است یا نه؟ ثمره ی بحث این است که اگر استثنا ثابت شود شاید بتوان استفاده کرد که غیبت متجاهر به فسق مطلقاً عیبی ندارد حتّی در غیر آن چه که تجاهر به آن می کند. یا حدّاقل _ بنا به احتمالی _ نسبت به آن چه که تجاهر به آن می کند و «ما دونه»؛ پایین تر از آن.

ادلّه ی روایی که متجاهر به فسق را از حرمت غیبت استثنا می کند

امّا ادلّه ی روایی که متجاهر به فسق را از دایره ی حرمت خارج می کند از این قرار است:

_ روایت هارون بن جهم

مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ فِی الْمَجَالِسِ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هَارُونَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِیهِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرْقِیِّ عَنْ هَارُونَ بْنِ الْجَهْمِ عَنِ الصَّادِقِ، جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ - علیه السلام - قَالَ: «إِذَا جَاهَرَ