بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 253

آیا جواز غیبت متجاهر به فسق، مشروط به غرض صحیح است؟

جناب شیخ فرعی را مطرح می فرماید که: حالا که گفتیم غیبت متجاهر به فسق جایز است، آیا _ چنان که بعضی قائلند _ فقط جایی غیبت متجاهر به فسق جایز است که غرض صحیحی بر غیبت مترتّب باشد؟ مثلاً غرض از غیبت این باشد که شخص متجاهر به فسق از کار قبیحش مرتدع شود یا مردم به او اعتماد نکنند، یا این که بدون غرض صحیح هم غیبت متجاهر به فسق جایز است؟

جناب شیخ می فرماید: «مقتضای اطلاق روایات، جواز غیبت متجاهر به فسق است حتّی بدون قصد صحیح(1)». ایشان درست می فرماید، البته اگر روایات تام بود. بعضی از آن ها اطلاق داشت که غیبت متجاهر به فسق جایز است هرچند قصد غرض صحیحی هم در کار نباشد.

بر طبق مبنای عدم تمامیّت مقتضی برای حرمت غیبت متجاهر به فسق نیز اصلاً نسبت به شخص متجاهر، مصداق غیبت محقّق نمی شود؛ یعنی ثابت نیست که این مورد، غیبت باشد. پس چه غرض صحیحی باشد چه نباشد فرقی نمی کند و حرام نیست.