بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 292

مصلحت استفتا از مفسده ی غیبت، غیبت حرام نخواهد بود.

ب) استدلال به روایت عوالی اللئالی

_ روایت عوالی اللئالی

قَالَ- صلی الله علیه و آله و سلم - لِهِنْدٍ بِنْتِ عُتْبَهَ امْرَأَهِ أَبِی سُفْیَانَ حِینَ قَالَتْ: إِنَّ أَبَا سُفْیَانَ رَجُلٌ شَحِیحٌ لَا یُعْطِینِی وَ وُلْدِی مَا یَکْفِینِی. فَقَالَ- صلی الله علیه و آله و سلم - لَهَا: «خُذِی لَکِ وَ لِوُلْدِکِ مَا یَکْفِیکِ بِالْمَعْرُوفِ»(1)؛

هند، دختر عتبه، همسر ابوسفیان _ علیهم اللعنه _ خدمت رسول اکرم- صلی الله علیه و آله و سلم - رسید و عرض کرد: ابوسفیان مرد بخیلی است و به من و بچه هایم آن مقداری از نفقه که برای ما کافی باشد نمی دهد. حضرت فرمودند: برای خودت و فرزندانت آن مقداری که شما را کفایت می کند و متعارف (معقول) است بردار.

این روایت از لحاظ سند قابل اعتماد نیست و در مجامع شیعی _ به غیر از کتاب عوالی اللئالی _ وجود ندارد. احتمالاً صاحب عوالی اللئالی این روایت را از کتب عامّه اخذ کرده باشد؛ زیرا بعید است که در کتب شیعه و از طریق شیعه نقل شده باشد و به دست ما نرسیده ولی به دست صاحب عوالی اللئالی رسیده باشد.

در مجامع عامّه هم در کتاب های: سنن ابن داود، ابن ماجه،