بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 342

کسانی که بار اصلی نظام بر عهده ی آنان می باشد، گناهی بسیار سنگین است؛ چرا که غیبت آنان معمولاً ضربه به نظام اسلامی نیز می زند و به همین دلیل، معلوم است که قول به غیر علم و تهمت در حقّ آنان چه اندازه علامت تجرّی بیشتر بر دین و احکام دین است و می تواند فرد را بیشتر مستحقّ عذاب الهی کند.

البته قانون می گوید تخریب دیگران جایز نیست، ولی ممنوعیّت در حدّی است که قانون بیان کرده و در مواردی است که مخالفت با قانون صادق باشد _ چون مفسده هایی بر آن مترتّب است _ ولی در جایی که خلاف قانونِ ممضای جمهوری اسلامی نباشد و انتخاب این افراد، موجب مفسده برای نظام اسلامی و مردم باشد و کشف عیوب او از مستثنیات غیبت باشد، باید با پرهیز از ارتکاب حرام، واقعیّات را درباره ی شخص فاقد صلاحیت در مثل این موارد مهم به مردم گفت. البته در صورتی که احتمال عقلایی داده شود که فرد مذکور با جلب آرای مردم، متصدّی آن امر مهم می شود و غیبت او مفسده ی بزرگ تری را به بار نمی آورد.

حکم غیبت در مقام شهادت برای اقامه ی حدود

مرحوم شیخ در ادامه ی استثنای غیبت در بحث جرح شهود و جرح رُوات می فرماید:

«و یلحق بذلک: الشهاده بالزنا و غیره لإقامه الحدود»(1)

کسانی که واجد شرایط برای اقامه ی شهادت در محضر قاضی اند،