بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 346

در صورت جهل، مرتکب گناه نمی شود، ولی در واقع مال مردم را تلف می کند و این لوازمی دارد. پس این احسان نیست.

در مواردی که احسان محض است و یا عرفاً احسان است _ هرچند مشوب به إسائه باشد ولی به گونه ای است که برایندش احسان باشد _ در چنین مواردی می توانیم از آیه ی شریفه استفاده کنیم که تصرّف در ملک، عِرض و جان دیگری مانعی ندارد.

نمونه ای تاریخی از تلاش امام صادق- علیه السلام - برای دفع ضرر از اصحاب

شخصیّت زراره

زُراره حقّ بزرگی بر گردن ما دارد. در سرتاسر فقه، کمتر جایی است که سخنی از ایشان به ما نرسیده باشد. این موضوع در غیر باب فقه مثل مسائل اعتقادی و غیر آن هم صادق است. زراره از اصحاب اجماع است که جناب کشی در مورد آن ها فرموده است:

«أجمعت العصابه علی تصدیق هؤلاء»(1).

سیّد بحرالعلوم هم این مطلب را به شعر در آورده و فرموده است: اصحاب اجماع که هجده نفرند، در سه طبقه می باشند. طبقه ی اوّل که از بقیّه برترند، اولین آن ها را «زراره» ذکر می کند و