بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 366

ثالثاً: شاید زینب عطاره نزد مخاطبین حضرت که این روایت را برای آن ها نقل می فرمودند، مجهول بوده که چه کسی است و طایفه اش کدام است و از آن جایی که غیبت از فرد مجهولی که مخاطبین شناختی از او ندارند اشکالی ندارد، حضرت از همین باب، صفت حولاء را ذکر می فرمایند.

رابعاً: عیوبی مثل أحول، أعور، أعرج، أشتر و ... عیوبی نیست که مخفی باشد تا گفتن آن مصداق «کشف عمّا ستره الله» باشد. بنابراین اصلاً تعریف غیبت بر ذکر چنین عیبی صادق نیست. البته خود مرحوم شیخ هم در آخر بحث متذّکر این مطلب می شود(1).

بنابراین، این روایت مطابقتی با مدّعای مرحوم شیخ ندارد. ولی از آن جایی که ذکر چنین عیوبی در کلمات معصومین- علیهم السلام - یا در کلمات دیگران در حضور معصومین- علیهم السلام - کم نیست، می توان از روایات استفاده کرد که فی الجمله اشکالی ندارد.

تفصیل در موارد جواز ذکر عیوبی مثل حولاء، اعور و...

توجّه به این مطلب لازم است که موارد ذکر عیب، بر اساس تفاوت محیط، افراد و شرایط فرق می کند. در زمان قدیم گفتن چنین صفاتی مرسوم بوده و شاید بتوان گفت: عیب و تنقیص نبوده و در نتیجه موجب ناراحتی کسی نمی شد. ولی در زمان ما با