کتابخانه بالقرآن

بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 381

صفحه 381

ادلّه ی حرمت استماع غیبت

1. روایت غرر الحکم و درر الکلم: «السامع للغیبه أحد المغتابین»

-1

با جستجوی کامپیوتری در جامع ترین برنامه ها به این نتیجه می رسیم که این روایت: «السامع للغیبه أحد المغتابین» فقط در کتاب غرر الحکم و درر الکلم آمده است. امّا این کتاب گرچه قرائنی وجود دارد که بسیاری از کلمات آن از امیرالمؤمنین - علیه السلام - صادر شده است، امّا در مورد تک تک آن کلمات و جزئیاتی که دارد نمی توانیم اعتماد کنیم و بگوییم از حضرت صادر شده و حجّت است.

مرحوم حاجی نوری در مستدرک این روایت را از تفسیر ابوالفتوح رازی هم نقل می کند(2) که در آن نقل نیز مرسل است. پس این روایت قابل استناد و حجّت نیست، مدرک دیگری هم ندارد.

1- غرر الحکم و درر الکلم، ص 86.
2- الشَّیْخُ أَبُو الْفُتُوحِ الرَّازِیُّ فِی تَفْسِیرِهِ، عَنْ رَسُولِ اللَّهِ -- صلی الله علیه و آله و سلم - أَنَّهُ قَالَ: «السَّامِعُ لِلْغِیبَهِ أَحَدُ الْمُغْتَابَیْن». (مستدرک الوسائل، ج 9، تتمه کتاب الحج، تتمه ابواب احکام العشره، باب 136، ح7 «10463»، ص 133)