بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 392

استماع قهری حمل کنیم؛ زیرا معمولاً این طور است که کسی علم ندارد که بناست در آن مجلس غیبتی محقّق شود تا از آن نهی کند یا از مجلس بیرون برود، بلکه بعد از این که غیبت محقّق شد می فهمد غیبت شده است، لذا روایت می فرماید اگر قهراً غیبتی شنید باید آن را رد کند.

بررسی مناقشه ی سیّد خویی- قدس سره - در حمل ذیل روایت بر سماع قهری

اشاره

سیّد خویی که بر استدلال به روایت مناهی مناقشه دارد، این جمع را نمی پذیرد و می فرماید: «حملها علی السماع القهری خلاف الظاهر منها علی أنه أمر نادر»(1)؛ حمل ذیل روایت بر سماع قهری، خلاف ظاهر آن است و امر نادری است.

ولی این کلام سیّد خویی درست نیست و خلاف وجدان است. این که حضرت فرمودند:

«أَلَا وَ مَنْ تَطَوَّلَ عَلَی أَخِیهِ فِی غِیبَهٍ سَمِعَهَا فِیهِ فِی مَجْلِسٍ فَرَدَّهَا عَنْهُ رَدَّ اللَّهُ عَنْهُ أَلْفَ بَابٍ مِنَ الشَّرِّ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ فَإِنْ هُوَ لَمْ یَرُدَّهَا وَ هُوَ قَادِرٌ عَلَی رَدِّهَا کَانَ عَلَیْهِ کَوِزْرِ مَنِ اغْتَابَهُ سَبْعِینَ مَرَّهً»

چرا حمل بر سماع قهری، خلاف ظاهر باشد؟! از کجا می فرمایید سماع قهری نادر است؟! بلکه برعکس، در مجالسی که