بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 394

نمی توانیم این روایت را مخصّص روایات دالّ بر حرمت استماع بدانیم.

اشکال دیگری بر استدلال به حدیث مناهی برای اثبات جواز استماع غیبت

بعضی اشکال دیگری بر استدلال به حدیث مناهی وارد کرده و گفته اند: این روایت مشتمل بر نهی های تنزیهی، امور مستحبی و اخلاقی است(1). در خصوص غیبت هم می فرماید باعث بطلان صوم و نقض وضو می شود: «نَهَی عَنِ الْغِیبَهِ وَ قَالَ مَنِ اغْتَابَ امْرَأً مُسْلِماً بَطَلَ صَوْمُهُ وَ نُقِضَ وُضُوؤُهُ».

این که حضرت می فرماید غیبت موجب بطلان صوم و نقض وضو می شود، مقصود این است که کمال صوم و کمال وضو از بین می رود و از این جا معلوم می شود آن نهیی که حضرت در ابتدا فرمودند هم، نهی تنزیهی است (یعنی دالّ بر کراهت است نه حرمت)؛ چون از بین بردن کمال صوم یا وضو امر حرامی نیست، به همین نسبت، آن چه که باعث آن می شود نیز حرام نخواهد بود.