کتابخانه بالقرآن

بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 395

صفحه 395

نقد این اشکال

جواب این اشکال روشن است؛ زیرا

اوّلاً: نهی هایی که در حدیث مناهی وجود دارد از روایات مختلف جمع آوری شده است و ذیل آن نمی تواند قرینه بر صدر یا بالعکس باشد. بنابراین نهیِ از استماع غیبت بر ظهور خود (نهی تحریمی) باقی است.

ثانیاً: علی فرضِ این که تمامی روایت در یک مجلس باشد، بارها گفته ایم اگر در جمله ای با نهی های متوالی علم داشتیم یکی از نهی ها تنزیهی است، دلیل نمی شود که بقیّه ی نهی ها را هم بر همان حمل کنیم و بگوییم تنزیهی است، بلکه بر همان ظهور خود که «تحریمی» است باقی می ماند.

بررسی سند حدیث مناهی

سند شیخ صدوق در من لایحضره الفقیه به خاطر بعضی روات از جمله «شعیب بن واقد» ناتمام است.

6. روایت شهید ثانی- قدس سره - در کشف الریبه

اشاره

لمّا رجم رسول اللّه- صلی الله علیه و آله و سلم - الرّجل فی الزنا، قال رجل لمصالحیه [لمصاحبه] هذا اقعص(1) کما یقعص الکلب،

1- العقص: در جا مردن، به سرعت مردن؛ «القَعْصُ و القَعَصُ: القَتْل المُعَجَّل، و القَعْصُ: المَوْت الوَحِیّ. یقال: مات فلان قَعْصاً إِذا أَصابته ضَرْبَهٌ أَو رَمْیَهٌ فمات مکانَه. و الإِقْعاصُ: أَن تضربَ الشی ء أَو ترْمیَه فیموت مکانَه. و ضرَبَه فأَقْعَصَه أَی قتَله مکانه». (لسان العرب، ج 7، ذیل قعص، ص 78) در نفرینی هم که امیرالمؤمنین - علیه السلام - در مورد زبیر کردند، از کلمه ی «قعص» استفاده کردند: «اللَّهُمَّ أَقْعِصِ الزُّبَیْرَ بِشَرِّ قِتْلَهٍ وَ اسْفِکْ دَمَهُ عَلَی ضَلَالَهٍ وَ عَرِّفْ طَلْحَهَ الْمَذَلَّهَ وَ ادَّخِرْ لَهُمَا فِی الْآخِرَهِ شَرّاً مِنْ ذَلِکَ إِنْ کَانَا ظَلَمَانِی وَ افْتَرَیَا عَلَیَّ وَ کَتَمَا شَهَادَتَهُمَا وَ عَصَیَاکَ وَ عَصَیَا رَسُولَکَ فِیَّ». (الکافی، ج 1، ص 345) دعای حضرت مستجاب شد و شخصی زبیر را با ضربتی کشت و سرش را جدا کرد.