بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 397

نحوه ی استدلال شهید ثانی- قدس سره - به این روایت

شهید ثانی- قدس سره - با استدلال به این روایت می فرماید: با این که فقط یک نفر غیبت کرده بود و دیگری تنها مستمع بود، امّا حضرت خطاب به هر دو فرمودند: «ما أصبتما من أخیکما أنتن من هذه»، پس معلوم می شود که سامع هم مثل ذاکر مرتکب گناه شده است، پس استماع غیبت حرام است.

نقد استدلال شهید ثانی- قدس سره -

اوّلاً: این روایت ربطی به مسأله ی غیبت ندارد؛ چون وقتی کسی در ملأ عام رجم می شود عیبش مستور نیست تا «کشف عمّا ستره الله» بر گفتن آن صدق کند. بیان حد خوردن کسی هم غیبت محسوب نمی شود. پس توبیخ حضرت از بابت غیبت نبود، بلکه به جهت تنقیص نابجایی بود که از آن شخص کردند.

ثانیاً: این روایت در هیچ یک از مجامع حدیثی شیعه نقل نشده است و روایت عامیّه ای است که معلوم نیست حتّی نزد آن ها هم سند درستی داشته باشد! پس این روایت هیچ حجّیتی ندارد.

7. روایات دالّ بر لزوم ردّ غیبت

اشاره

بعضی مدّعی اند منظور مرحوم شیخ از این که اخبار کثیره ای بر حرمت استماع غیبت دلالت می کند، روایات دالّ بر لزوم ردّ غیبت است؛ یعنی مرحوم شیخ از این روایات، استفاده ی حرمت استماع غیبت کرده است.