بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 411

حفظ شود و اگر مؤمنی در مجلسی مورد غیبت قرار گرفت، کسی که می تواند از او دفاع کند باید دفاع کند. پس تا این جا دلیلی بر حرمت استماع غیبت بما هو استماع الغیبه پیدا نشد.

غیر واحدی از اعاظم هم فرموده اند: ما دلیلی بر حرمت استماع غیبت پیدا نکردیم. پس استماع غیبت بما هو استماع الغیبه حرام نیست.

دلیل ما بر حرمت استماع غیبت

روایتی که از لحاظ سند قابل اعتماد باشد وجود دارد که دالّ بر حرمت استماع غیبت است و آن صحیحه ی عبد الاعلی بن أعین است که در ذیل می آید:

_ صحیحه ی عبد الاعلی بن أعین

و [مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوب] عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَهَ عَنْ عَبْدِ الْأَعْلَی بْنِ أَعْیَنَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ - علیه السلام - قَالَ: «مَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ فَلَا یَجْلِسْ مَجْلِساً یُنْتَقَصُ فِیهِ إِمَامٌ أَوْ یُعَابُ فِیهِ مُؤْمِنٌ»(1)؛

کسی که ایمان به خدا و روز قیامت دارد، در مجلسی که تنقیص امامی می شود یا از مؤمنی عیب گرفته می شود ننشیند.