بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 423

ثانیاً: می توانیم بگوییم اصلاً صحیحه ی عبد الأعلی بن أعین از موارد استماع عیب مجاهر به فسق منصرف است؛ چون او خودش با تجاهر بیان گر عیبش است، بلکه ذکر چنین عیبی اساساً عیب آوردن و عیب گرفتن از او نیست.

2. شنیدن غیبتی که برای غیبت کننده به خاطر اضطرار، تقیّه و یا عدم بلوغ، جایز است

می دانیم که در مواردی غیبت جایز است؛ مثلاً شخصی که مضطرّ به غیبت باشد، از باب «رفع ما اضطروا الیه»(1) یا «ما مِن محرّم الا و قد احلّه الاضطرار»(2) حرمتی برای او ندارد. همچنین کسی که به سن بلوغ نرسیده باشد، از باب «رفع القلم عن الصبی حتّی