بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 482

بروند] همان طور که آن ها با خوش رویی و شیرین زبانی برخورد می کنند تو هم با آن ها همین رفتار را داشته باش.

استفاده ی مرحوم شیخ از این روایت آن است که با اخوان مکاشره بیش از بذل طلاقتِ وجه و حلاولت لسان لازم نیست، و إلا وجهی نداشت که حضرت دو صنف کنند و در مورد صنف اوّل بفرمایند مال، توان و ... را خرج او کن، ولی در مورد اخوان مکاشره بفرمایند بذل طلاقت وجه کافی است. بنابراین معلوم می شود این حقوق سی گانه مربوط به کسی است که خودش عارف به این حقوق و ملتزم به ادای آن است.

اشکال سیّد خویی- قدس سره - بر کلام مرحوم شیخ

سیّد خویی در اعتراض به این کلام مرحوم شیخ (حقوق سی گانه مربوط به همه ی مؤمنین نیست، بلکه مربوط به کسی است که خودش هم عارف به این حقوق و ملتزم به آن باشد) می فرماید: جناب شیخ تفسیر غریبی از روایت ارائه فرموده است. درست آن است که بگوییم: این روایت در صدد بیان مراتب برادری است که برخی در مرتبه ی بالای برادری می باشند و شایسته ی اعتماد از هر جهت هستند و برخی در مرتبه ی پایین بوده و شایسته ی اعتماد از هر جهت نمی باشند و فقط به همان اندازه ا ی که از خوش رویی و زبان شیرین بذل می کنند، به آنان بذل شود(1).