بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 56

النار» کبیره است، هرچند در ضمن یکی از اطلاقات دیگر باشد. از صحیحه ی ابن محبوب هم چنین معنایی استفاده می شود.

_ صحیحه ی ابن محبوب

مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عِدَّهٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ قَالَ: کَتَبَ مَعِی بَعْضُ أَصْحَابِنَا إِلَی أَبِی الْحَسَنِ - علیه السلام - یَسْأَلُهُ عَنِ الْکَبَائِرِ کَمْ هِیَ وَ مَا هِیَ؟ فَکَتَبَ: «الْکَبَائِرُ مَنِ اجْتَنَبَ مَا وَعَدَ اللَّهُ عَلَیْهِ النَّارَ، کَفَّرَ عَنْهُ سَیِّئَاتِهِ إِذَا کَانَ مُؤْمِناً وَ السَّبْعُ الْمُوجِبَاتُ: قَتْلُ النَّفْسِ الْحَرَام وَ عُقُوقُ الْوَالِدَیْنِ وَ أَکْلُ الرِّبَا وَ التَّعَرُّبُ بَعْدَ الْهِجْرَهِ وَ قَذْفُ الْمُحْصَنَهِ وَ أَکْلُ مَالِ الْیَتِیمِ وَ الْفِرَارُ مِنَ الزَّحْفِ»(1).

البته اگر این اطلاق ملاک قرار گیرد، ظاهراً اطلاق اوّل (هفت مورد) هم در این معنا می گنجد.

ادلّه ی شیخ- قدس سره - بر کبیره بودن غیبت

از آن جا که نصّ صریحی در کبیره بودن غیبت نداریم، جناب شیخ- قدس سره - وقتی نظر مخالف معاصرش را در کبیره نبودن غیبت نقل می کند، تلاش می کند تا به نوعی، استدلالی بر کبیره بودن غیبت ارائه دهد. ایشان دو دلیل ارائه می دهند:

دلیل اوّل: استفاده از مجموع روایات

از مجموع اخبار استفاده می شود که غیبت از کبائر بوده، بلکه