بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 76

یکی از مهمترین مباحث غیبت، معنا و حقیقت غیبت است. معنای غیبت فی الجمله معلوم است. قدر متیقّن غیبت آن است که در غیاب کسی، عیب مستورش به قصد انتقاص او ذکر شود به نحوی که اگر شخص غایب می شنید ناراضی بود که چنین ذکری از او شود. این، قدر متیقّن غیبت است و هیچ کس در غیبت بودن این مناقشه ندارد. ولی قیودی در این تعریف هست که شاید کسی آن را برای تحقّق غیبت لازم نداند.

قیود مورد بحث در تعریف غیبت

وجود عیب در غیبت شونده

یکی از قیود، این است که آن عیب حتماً باید در غیبت شونده باشد. بعضی قائلند این شرط، لازم نیست؛ اگر هم عیب در شخص نباشد، هرچند بُهتان صدق می کند امّا غیبت هم هست. از مصرّین بر این نظر، حضرت امام- قدس سره - است. در نگاه ایشان، بهتان بودن عملی موجب نمی شود که آن عمل از غیبت بودن خارج شود و اگر حکم