بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 8

است. لذا باید در موضوع غیبت تحقیق کنیم و تحقیق، در گروِ بررسی حقیقت غیبت است لغهً و شرعاً.

از آن جا که تحقیق در موضوع غیبت با ممارست با آیات و روایاتی که واژه ی غیبت یا مشتقّات آن در آن ها به کار رفته است آسان تر انجام می شود، مناسب است _ همان طور که جناب شیخ- قدس سره - انجام داده اند(1) _ ابتدا ادلّه ی حرمت غیبت را أعمّ از کتاب و سنّت ذکر کنیم تا مقداری با موضوع غیبت آشنا شویم. شاید با توضیحاتی که درباره ی روایات و کلمات لغویین می دهیم بتوانیم معنای غیبت را به دقّت به دست آوریم.

اگر معنای دقیق غیبت را به دست آوردیم که فَبِها و نعمت، امّا اگر نتوانستیم حدودش را به دقّت مشخّص کنیم باید قدر متیقّن را اخذ و در مابقی، اصل برائت جاری کنیم؛ زیرا _ طبق قانون کلّی _ در صورت شک در حرمت اقلّ و اکثر، اکثر که متیقّن است اخذ شده و اقل که مورد شک است مجرای برائت می شود.

بررسی ادلّه ی حرمت غیبت

اشاره

جناب شیخ- قدس سره - می فرماید: «الغیبه حرام بالأدله الأربعه»(2)؛ غیبت به دلیل های چهارگانه حرام است: عقل، اجماع، کتاب و سنّت. امّا ایشان فقط ادلّه ی کتاب و سنّت را مطرح فرموده و برای دلیلیّت