بررسی گسترده ی فقهی غیبت صفحه 99

شخص مغتاب (بالفتح) است از نسبتی که به او داده می شود، اعمّ از این که عیب ظاهر باشد یا مستور. پس هرچند نقصان آشکار باشد که همه می بینند _ مانند کچلی _ باز مصداق غیبت است و جایز نیست. قید دیگری هم داشت که قصد انتقاص باشد و با این قید هم مواردی را از مصداق غیبت خارج فرمود.

تعریف محقّق کَرَکی- قدس سره - از غیبت

تعریف محقّق کَرَکی- قدس سره - (1) از غیبت

صاحب جامع المقاصد در تعریف غیبت می فرماید:

و حدّها [الغیبه] علی ما فی الأخبار: أن یقول المرء فی أخیه ما یکرهه- لو سمعه- مما فیه؛(2)

تعریف غیبت _ بنابر آن چه که در اخبار است _ این است که کسی در مورد برادر دینی خود، چیزی را بگوید که او (برادرش) اگر آن را بشنود دوست نمی دارد، [البته] از چیزهایی که در او وجود داشته باشد.

بنابراین اولاً: ایشان در تعریف خود، کاری به لغت ندارد، بلکه با توجّه به روایات و اخبار، غیبت را تعریف می کند. ثانیاً: بهتان را غیبت نمی داند؛ زیرا می فرماید: «ممّا فیه»؛ از چیزهایی که در او هست. ولی عبارت شهید- قدس سره - اعم بود و حتّی شامل بهتان هم می شد.