بررسی گسترده ی فقهی کذب (موضوع، احکام و موارد استثناء) صفحه 118

عَنْ سَعْدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ مِثْلَهُ إِلَّا أَنَّهُ اقْتَصَرَ عَلَی ذِکْرِ تَفْطِیرِ الصَّائِمِ دُونَ نَقْضِ الْوُضُوءِ.(1)

أبی بصیر می گوید از امام صادق - علیه السلام - شنیدم که فرمودند: کذب وضو را نقض می کند و [باعث] افطار روزه دار می شود. عرض کردم: [پس] ما هلاک شدیم [و روزه هایمان باطل شد] حضرت فرمودند: آن طور که فکر می کنی نیست، بلکه آن کذب، کذب علی الله و علی الرسول - صلی الله علیه و آله و سلم - و علی الائمه- علیهم السلام - است.

بنابراین این روایات ذهن را نزدیک می کند به این که دلالت روایت أبی خدیجه اگر از لحاظ سند تمام باشد بر نفی کبیره بودن مطلق کذب تمام است.

2. مرسله ی سَیف بن عَمِیرَه:

اشاره

مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عِدَّهٍ مِنْ أَصْحَابِنَا(2) عَنْ أَحْمَدَ