بررسی گسترده ی فقهی کذب (موضوع، احکام و موارد استثناء) صفحه 162

تعریف توریه

«توریه» یعنی سخنی که معنای خلاف ظاهر آن اراده شده که مطابق واقع است و متکلّم هم قصدش این است که مخاطب معنای ظاهر را دریافت کند، هرچند این الفاظ را در آن معنای ظاهر استعمال نکرده و مخاطب خودش چنین برداشتی کرده است. بنابراین از آن جایی که در معنای ظاهر که خلاف واقع است استعمال نکرده، به جهت آن متّصف به کذب نمی شود، گرچه قصدش این است که متکلّم آن معنای ظاهر را دریافت کند، ولی این دریافت به خاطر استعمال لفظ در آن معنا نیست؛ چون در آن معنا استعمال نکرده است.

این مانند آن است که کسی محاسن سفید خود را رنگ کند به هدف این که دیگران او را جوان بپندارند. همان طور که این عمل کذب نیست، استعمال لفظ و اراده ی معنای غیر ظاهر به قصد این که مخاطب خودش معنای ظاهر را دریافت کند هم کذب نیست.