بررسی گسترده ی فقهی کذب (موضوع، احکام و موارد استثناء) صفحه 174

برآمدند که ما برای فساد در أرض نیامده ایم و سارق نیستیم.(1)

امام صادق - علیه السلام - می فرماید: حضرت یوسف با این کلام آن سرقتی که یوسف را از پدرش دزدیده بودند اراده کرده بود [که خلاف ظاهر است]. بنابراین این شاهد آن است که حضرت یوسف توریه کرده و توریه مصداق کذب نیست. پس معلوم می شود که توریه حداقل در شرع قبل از اسلام جایز بوده است.

هم چنین در مورد قسمت سوم روایت که در مورد این جمله ی حضرت ابراهیم است: (إِنِّی سَقِیمٌ)، هر یک از سه توجیهی که در روایت آمده منظور باشد، نشان دهنده ی این است که کلام حضرت ابراهیم توریه بوده و توریه جایز است.

بنابراین دلالت این روایت بر جواز توریه تمام است.

2. روایتی در مستطرفات سرائر:

مُحَمَّدُ بْنُ إِدْرِیسَ فِی آخِرِ السَّرَائِرِ نَقْلًا مِنْ کِتَابِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُکَیْرِ بْنِ أَعْیَنَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ - علیه السلام - فِی الرَّجُلِ یُسْتَأْذَنُ عَلَیْهِ فَیَقُولُ لِلْجَارِیَهِ قُولِی لَیْسَ هُوَ هَاهُنَا قَالَ: لَا بَأْسَ لَیْسَ بِکَذِبٍ(2)؛