بررسی گسترده ی فقهی کذب (موضوع، احکام و موارد استثناء) صفحه 32

(إذا جاءَکَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقینَ لَکاذِبُونَ)(1)؛

هنگامی که منافقان نزد تو آیند می گویند: ما شهادت می دهیم که تو رسول خدا هستی! خداوند بی تردید می داند که تو فرستاده ی او هستی و شهادت می دهد که یقیناً منافقان دروغ می گویند.

در این آیه ی شریفه بر منافقان که کلامشان مطابق واقع ولی مخالف اعتقادشان است، کاذب اطلاق شده، پس معلوم می شود ملاک صدق و کذب مطابقت و عدم مطابقت کلام با اعتقاد متکلّم است.(2)