بررسی گسترده ی فقهی کذب (موضوع، احکام و موارد استثناء) صفحه 322

کفّاره، تعمّد کذب است و کذب بودن قول مذکور نه وجداناً و نه تعبّداً ثابت نیست. بلی، به نظر می آید به خاطر اخلال در نیّت، موجب بطلان صوم شود؛ زیرا کسی که احد اطراف را بدون مجوّز مرتکب می شود، بدین معناست که حتّی اگر مفطر در این طرف باشد من آن را انجام می دهم، در حالی که صائم باید قصد داشته باشد از هر مفطری در هر حال اجتناب کند.

حلّ یک معضل در رابطه با استصحاب عدم ازلی

به هر حال، از آن چه در تحلیل کیفیّت قرار گرفتن خبر به عنوان موضوع حکم شرعی گفتیم، معضل دیگری درباره ی جریان برخی اصول نیز حلّ می شود. از جمله، اشکالی است که در رابطه با جریان استصحاب عدم ازلی در مثل شکّ در قرشیّت مرأه می تواند مطرح شود، که گرچه استصحاب عدم قرشیّت فی نفسه جریان دارد امّا معارَض به استصحاب مثلاً «عدم کونها فارسیّه» می باشد، در جایی که علم اجمالی داریم مرأه خالی از یکی از دو نسبت نیست. و ادّعای این که فارسیّه بودن مرأه موضوع حکم نیست، دفع می شود به این که حداقل می توان إخبار کرد که این مرأه، فارسیّه نیست. و لامحاله اجرای هر دو استصحاب چون منجرّ به مخالفت قطعیّه ی عملیّه می شود تساقط خواهد کرد.

وجه حلّ مشکل آن است که بر طبق آن چه گذشت، با استصحاب «عدم کونها فارسیّه» نمی توان موضوع جواز إخبار را