بررسی گسترده ی فقهی کذب (موضوع، احکام و موارد استثناء) صفحه 58

بنابراین کلام مرحوم شیخ حرمت کذب به ضرورت عقول با این توضیحی که بیان کردیم، فی الجمله صحیح است.

حرمت کذب به ضرورت ادیان

اشاره

اگر مقصود جناب شیخ - قدس سره - حرمت کذب فی الجمله باشد، صحیح است؛ زیرا پایه و اساس دین بر قبح کذب استوار است و إلا اگر کذب قبیح نباشد از کجا می توانیم بفهمیم پیامبری راست می گوید؟! و همین سؤال است که اشاعره را که منکر حسن و قبح ذاتی هستند زمین گیر کرده و پاسخی برای آن نمی توانند بیابند.

سؤالی که ما علیه اشاعره مطرح می کنیم آن است که اگر دروغ عقلاً قبیح نباشد، از کجا بدانیم پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله و سلم - که دین مبین اسلام را آورده و سایر پیامبران- علیهم السلام - سخن راست گفته اند!؟ والعیاذ بالله از کجا بدانیم خداوند راست می گوید!؟

نهایت پاسخی که داده اند این است که عادت خداوند بر این جاری شده که راست می گوید! در پاسخ می گوییم: از کجا این عادت خداوند متعال را احراز کرده اید؟! اوّلین کلام الهی را شما کجا بودید که فهمیدید راست است و کلام های بعدی هم راست است تا طبق این تجربه بگویید آخرین کلام الهی هم راست