بررسی گسترده ی فقهی کذب (موضوع، احکام و موارد استثناء) صفحه 80

پس با وجود این توجیهات، نمی توان به اطلاق موثقه ی محمد بن مسلم تمسّک کرد و گفت هر کذبی بدتر از شراب است. بنابراین مدّعای مرحوم شیخ که طبیعت کذب کبیره است، ثابت نمی شود. بله، می توان گفت بعضی از افراد کذب کبیره است، همان طور که در بحث غیبت هم گفتیم دلیلی بر کبیره بودن مطلق غیبت وجود ندارد، بلکه بستگی به مفاد غیبت دارد؛ گاهی مفاد غیبت به گونه ای است که می توانیم بگوییم کبیره است و گاهی هم این طور نیست.

4. روایت منسوب به امام عسکری - علیه السلام -:

و [فِی جَامِعُ الْأَخْبَار] قَالَ الْإِمَامُ الزَّکِیُّ الْعَسْکَرِیُّ - علیه السلام -: جُعِلَتِ الْخَبَائِثُ کُلُّهَا فِی بَیْتٍ وَ جُعِلَ مِفْتَاحُهَا الْکَذِبَ.(1)

این روایت از لحاظ سند ناتمام است.

مرحوم شیخ این روایت را به عنوان یکی از ادلّه ی کبیره بودن مطلق کذب ذکر کرده است؛ زیرا در این روایت می فرماید: کذب کلید تمام بدی هاست.

امّا این استدلال مرحوم شیخ درست نیست؛ زیرا این که کذب مفتاح همه ی خبائث است، لازمه اش آن نیست که از همه ی