بررسی گسترده ی فقهی کذب (موضوع، احکام و موارد استثناء) صفحه 81

خبائث بالاتر باشد؛ چراکه ممکن است مثلاً نگاه به نامحرم حتّی نگاه به نحو حلال مفتاح زنا باشد، به این صورت که با آن نگاه عاشق شده و نتواند خودش را کنترل کند و تا زنا پیش برود، ولی نمی توانیم بگوییم آن نگاه، گناهش بالاتر از زناست و شاید آن نگاه اوّل اصلاً گناهی نداشته باشد.

بنابراین دلالت این روایت حتّی بر گناه بودن کذب محلّ تأمّل است، چه برسد به کبیره بودن کذب.

5. روایت أَنَس:

وَ [فِی جَامِعُ الْأَخْبَار] عَنْ عَبْدِ الرَّزَّاقِ عَنْ نُعْمَانَ عَنْ قَتَادَهَ عَنْ أَنَسٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ - صلی الله علیه و آله و سلم -: الْمُؤْمِنُ إِذَا کَذَبَ بِغَیْرِ عُذْرٍ لَعَنَهُ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ وَ خَرَجَ مِنْ قَلْبِهِ نَتْنٌ حَتَّی یَبْلُغَ الْعَرْشَ فَیَلْعَنُهُ حَمَلَهُ الْعَرْشِ وَ کَتَبَ اللَّهُ عَلَیْهِ بِتِلْکَ الْکَذِبَهِ سَبْعِینَ زَنْیَهً أَهْوَنُهَا کَمَنْ یَزْنِی مَعَ أُمِّهِ.(1)

این روایت از لحاظ سند ناتمام است.

أنَس از رسول گرامی اسلام - صلی الله علیه و آله و سلم - نقل می کند که فرمودند: مؤمن هرگاه بدون عذر دروغ بگوید، هفتاد هزار ملک او را لعن می کنند و تعفّنی از قلب او خارج می شود