بررسی گسترده ی فقهی کذب (موضوع، احکام و موارد استثناء) صفحه 83

مُتَّکِئاً فَجَلَسَ ثُمَّ قَالَ: أَلَا وَ قَوْلُ الزُّورِ فَمَا زَالَ یُکَرِّرُهَا حَتَّی قُلْنَا لَیْتَهُ سَکَتَ.(1)

این روایت از لحاظ سند ناتمام است.

در این روایت قول زور از کبائر شمرده شده است. قول زور یعنی قولی که منحرف از حقّ است، و از آن جایی که دروغ انحراف از حقّ است پس قول زور است.

دلالت این روایت بر کبیره بودن قول زور تمام است، ولی از لحاظ سند ناتمام است. علاوه بر آن که در مورد تطبیق قول زور بر مطلق کذب، مطالبی را در آینده متذکّر خواهیم شد.

7. آیه ی شریفه ی افتراء کذب:

اشاره

(إِنَّما یَفْتَرِی الْکَذِبَ(2) الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْکاذِبُونَ)(3)

مرحوم شیخ در استدلال به این آیه ی شریفه می فرماید(4): این

1- مستدرک الوسائل، ج17، کتاب الشهادات، ابواب کتاب الشهادات، باب6، ح11، ص416 و درر اللئالی، ج2، ص81.
2- (یَفْتَرِی الْکَذِبَ) مانند «یکذب الکذب» است و به معنای دروغ گفتن می باشد.
3- سوره ی نحل، آیه ی105.
4- المکاسب المحرمه، ج 2، ص12: یمکن الاستدلال علی کونه من الکبائر بقوله تعالی (إِنَّما یَفْتَرِی الْکَذِبَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِآیاتِ اللّهِ)، فجعل الکاذبَ غیرَ مؤمن بآیات اللّه، کافراً بها.