بررسی گسترده ی فقهی کذب (موضوع، احکام و موارد استثناء) صفحه 93

نقد کلام شیخ - قدس سره -

این فراز از وصیت پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله و سلم - به ابوذر که از لحاظ سند هم تمام نیست نهایت چیزی که دلالت می کند آن است که کذب حتّی اگر مفسده ای هم بر آن مترتب نباشد حرام است، امّا دلالت بر کبیره بودن کذب ندارد.

إن قلت: چطور «ویلٌ له» آن هم سه مرتبه، دلالت بر کبیره بودن کذب ندارد، در حالی که اگر یک مرتبه در قرآن کریم گفته شود می توان از آن استفاده ی کبیره بودن کرد.

قلت: در قرآن کریم شاید بتوان پذیرفت که «ویلٌ» دالّ بر کبیره بودن آن گناه است، ولی در ما نحن فیه فرق دارد. ممکن است نکته ی این که حضرت سه مرتبه فرمودند: «ویلٌ له، ویلٌ له، ویلٌ له» این باشد که چنین شخصی که به صِرف خنداندن دیگران دروغ می گوید و هیچ سودی از این دروغ نمی برد، انسان بدبخت و بی چاره ای است که حاضر است به صرف خنداندن دیگران، آتش جهنم را برای خود بخرد. پس به خاطر این احتمال نمی توانیم بگوییم دالّ بر کبیره بودن مطلق کذب است.

وجه دیگری بر اثبات کبیره بودن کذب

اشاره

وجه دیگری که بعض مشایخ ما برای اثبات کبیره بودن کذب بیان کرده اند این است که: حضرت در صحیحه ی عبدالعظیم حسنی سلام الله علیه علّت کبیره بودن خمر را شباهت نهی از خمر