بررسی گسترده ی فقهی کذب (موضوع، احکام و موارد استثناء) صفحه 99

ادامه ی همان آیه ی شریفه به همان نحو که از أوثان نهی می کند، از قول زور هم نهی می کند و می فرماید: (فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثانِ وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ) پس استدلالی که امام - علیه السلام - برای کبیره بودن خمر ذکر کردند در مورد کذب هم جاری است و دالّ بر کبیره بودن کذب است.(1)

إن قلت: در صحیحه ی عبدالعظیم حسنی سلام الله علیه، حضرت در مقام تَعداد و شمارش کبائر بودند، در حالی که در مورد کبیره بودن کذب چیزی نفرمودند. بنابراین از اطلاق مقامی استفاده می شود که کذب از گناهان کبیره نیست.

قلت: اطلاق مقامی نمی تواند در ما نحن فیه مانع باشد؛ زیرا اطلاق مقامی در جایی می تواند مانع باشد که به هیچ صورتی در کلام ذکر نشده باشد، در حالی که در این جا معیاری که حضرت در مورد کبیره بودن خمر ارائه کرده اند، آن معیار در مورد کذب هم وجود دارد و به این نحو می توانیم بگوییم این کلام دالّ بر کبیره بودن کذب است. پس اطلاق مقامی این جا مانع نیست. کما این که بعضی روایات که کبائر را تا هفت مورد یا بیشتر شمارش می کند و در آن شرب خمر نیست، دالّ بر نبودن شرب خمر از کبائر نیست.