بررسی گسترده ی فقهی اجرت بر واجبات، مستحبات و فروعات مناسب صفحه 223

عَبْدِ اللَّهِ - علیه السلام - : فِی قَوْلِهِ تَعَالَی (وَ لا یَأبَ الشُّهَداءُ إِذا ما دُعُوا) قَالَ: لَا یَنْبَغِی لِأَحَدٍ إِذَا دُعِیَ إِلَی شَهَادَهٍ لِیَشْهَدَ عَلَیْهَا أَنْ یَقُولَ لَا أَشْهَدُ لَکُمْ عَلَیْهَا.(1)

ابو الصباح از امام صادق - علیه السلام - نقل می کند که درباره ی آیه ی شریفه ی (وَ لا یَأبَ الشُّهَداءُ إِذا ما دُعُوا) فرمودند: سزاوار نیست وقتی کسی دعوت برای شهادتی شد تا شاهد باشد، بگوید من شاهد بر آن نمی شوم.

3. روایت جراح المدائنی:

وَ عَنْهُ [مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ] عَنِ النَّضْرِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ سُلَیْمَانَ عَنْ جَرَّاحٍ الْمَدَائِنِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ - علیه السلام - قَالَ: إِذَا دُعِیتَ إِلَی الشَّهَادَهِ فَأَجِبْ.(2)

جراح المدائنی از امام صادق - علیه السلام - نقل می کند که فرمودند: هرگاه برای شهادت دعوت شدی، اجابت کن.