بررسی گسترده ی فقهی اجرت بر واجبات، مستحبات و فروعات مناسب صفحه 224

این روایت از لحاظ سند به خاطر قاسم بن سلیمان و جراح المدائنی ناتمام است.

4. موثّقه ی سماعه:

وَ [مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ] بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَی عَنْ سَمَاعَهَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ - علیه السلام - فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ (وَ لا یَأبَ الشُّهَداءُ إِذا ما دُعُوا) فَقَالَ: لَا یَنْبَغِی لِأَحَدٍ إِذَا دُعِیَ إِلَی شَهَادَهٍ لِیَشْهَدَ عَلَیْهَا أَنْ یَقُولَ لَا أَشْهَدُ لَکُمْ.(1)

سماعه از امام صادق - علیه السلام - نقل می کند که درباره ی آیه ی شریفه ی (وَ لا یَأبَ الشُّهَداءُ إِذا ما دُعُوا) فرمودند: سزاوار نیست برای کسی که دعوت برای تحمّل شهادت می شود تا بر آن شاهد باشد، بگوید شاهد نمی شوم.

5. روایت محمد بن الفضیل:

وَ [مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ] بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَیْلِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ - علیه السلام - فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ (وَ لا یَأبَ الشُّهَداءُ إِذا ما دُعُوا) فَقَالَ: إِذَا دَعَاکَ الرَّجُلُ لِتَشْهَدَ لَهُ عَلَی دَیْنٍ أَوْ حَقٍّ لَمْ یَنْبَغِ لَکَ أَنْ تَقَاعَسَ عَنْهُ.