بررسی گسترده ی فقهی اجرت بر واجبات، مستحبات و فروعات مناسب صفحه 226

قلت: جناب ابن ادریس به خاطر مبنای خاصّی که در مورد خبر واحد دارد و آن را حجّت نمی داند به این روایات اعتناء نمی کند؛ چون ایشان قائل است خبر واحد یعنی خبر غیر متواتر، هرچند مستفیض باشد «لایوجب علماً و لاعملاً».(1)

این مبنا، مبنای شاذّی است که پیش ما و دیگران مردود است و ما روایات آحاد ثقات را حجّت می دانیم. علاوه بر آن که بعید نیست از این روایات به ضمیمه ی آن چه در مورد آیه ی شریفه بیان کردیم، اطمینان حاصل شود که آیه ی مبارکه مربوط به مقام تحمّل است.

دلالت آیه ی شریفه و روایات بر وجوب تحمّل شهادت

اشاره

بعد از تبیین این که آیه ی شریفه (وَ لا یَأبَ الشُّهَداءُ إِذا ما دُعُوا) در مقام بیان مرحله ی تحمّل شهادت است و روایات نیز آن را تأیید می کند، می گوییم ظهور این آیه ی شریفه و روایات، در وجوب تحمّل شهادت است؛ چون آیه ی شریفه نهی از إباء می کند و روایات امر به تحمّل شهادت می کند که هر دو ظهور در لزوم دارد.

اشکال بر ظهور آیه ی شریفه و روایات در وجوب تحمّل شهادت