بررسی گسترده ی فقهی اجرت بر واجبات، مستحبات و فروعات مناسب صفحه 241

اگر کسی شهادت را بشنود [یعنی مورد شهادت را بشنود] امّا از او نخواستند شاهد باشد، مختار است می تواند شهادت دهد و می تواند سکوت کند.

دلالت این روایت بر این که اداء شهادت مطلقاً واجب نیست، واضح است.

2. مصحّحه ی هشام بن سالم:

وَ [مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ] عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ - علیه السلام - قَالَ: إِذَا سَمِعَ الرَّجُلُ الشَّهَادَهَ وَ لَمْ یُشْهَدْ عَلَیْهَا فَهُوَ بِالْخِیَارِ إِنْ شَاءَ شَهِدَ وَ إِنْ شَاءَ سَکَتَ وَ قَالَ: إِذَا أُشْهِدَ لَمْ یَکُنْ لَهُ إِلَّا أَنْ یَشْهَدَ.

وَ رَوَاهُ الشَّیْخُ بِإِسْنَادِهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ مِثْلَهُ.(1)

هشام بن سالم از امام صادق - علیه السلام - نقل می کند که فرمودند: هرگاه مردی شهادت را شنید [یعنی از واقع مطّلع باشد] ولی به عنوان شاهد گرفته نشد، مختار است؛ می تواند شهادت دهد و می تواند سکوت کند. و فرمودند: اگر به عنوان شاهد گرفته شده باشد چاره ای ندارد جز این که أداء شهادت کند.