بررسی گسترده ی فقهی اجرت بر واجبات، مستحبات و فروعات مناسب صفحه 252

الف: حرمت اخذ اجرت حتّی در صورت استلزام قطع مسافت طویله

یکی این که می فرماید: «ثمّ إنّه لا فرق فی حرمه الأُجره بین توقّف التحمّل أو الأداء علی قطع مسافه طویله، و عدمه»(1)؛ یعنی اگر تحمّل یا أداء شهادت متوقّف بر پیمودن مسافت طولانی هم باشد، باید اقدام کند و نمی تواند اخذ اجرت کند؛ مثلاً اگر ظالمی مشغول تخریب منزل مؤمنی باشد و آن مؤمن از کسی دعوت برای تحمّل شهادت کند تا در دادگاه علیه ظالم و این که او ضامن است شهادت دهد، بر آن شخص واجب است دعوت مؤمن را حتّی اگر متوقّف بر طیّ مسافت طولانی باشد اجابت کند؛ مثلاً اگر لازم باشد از آن طرف شهر بیاید، باید قبول کند و نمی تواند اخذ اجرت کند.

مرحوم شیخ در این سه مسأله متأسفانه استدلالی ذکر نمی کند و صرفاً فتوا می دهد، با این که کتاب مکاسب چون کتاب استدلالی است انتظار می رفت استدلالی ذکر کند و شاید اتکال به وضوح آن کرده، ولی این چنین هم نیست که خیلی واضح باشد.

به نظر می آید وجه این مسأله که قطع مسافت طویله واجب است، از باب وجوب مقدّمه ی واجب باشد وجوب عقلی مقدّمه ی واجب، مسلّم است و بعضی علاوه بر آن گفته اند که