بررسی گسترده ی فقهی اجرت بر واجبات، مستحبات و فروعات مناسب صفحه 81

بنابراین باید بگوییم آن چه مالیت دارد عین خارجی است یا آن چه که در طریق تحقّق در خارج است و بنا هست به نوعی لباس وجود بپوشد. منافع مقدّره الوجود یعنی منافعی که وجود خارجی آن مفروض بوده و ماهیتی است که به حسب طبع عینیت پیدا می کند. اعیان در ذمّه هم یعنی اعیانی که بایع متعهّد می شود آن را در خارج تحویل دهد.

پس آن چه مقوّم مالیت است، اشیاء و اعمالی است که در خارج بالفعل موجود است یا در طریق تحقّق در خارج است و به حسب طبع تحقّق پیدا می کند، مانند منافعی که در طبیعت قهراً محقّق می شود یا اعیانی که فردِ دارای ذمّه به خاطر تعهّدی که داده محقّق خواهد کرد.

بنابراین اگر مراد محقق اصفهانی این باشد و بعید نیست که در حاقّ ذهنشان این باشد(1) فبها و نعمت، امّا اگر مراد چیز دیگری باشد باید تصحیح شود.

وجه چهارم: عدم احترام عمل واجب

اشاره

این وجه را مرحوم شیخ در مکاسب ذکر کرده و فرموده اند:

فإن کان العمل واجباً عینیاً تعیینیاً لم یجز أخذ الأُجره؛ لأنّ أخذ الأُجره علیه مع کونه واجباً مقهوراً من