بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 176

مهذّب(1) هم استدلال به حرمت مطلق لهو شده است.(2) سپس

1- همان طور که در حاشیه ی کتاب مکاسب آمده، استدلال مذکور در المهذب البارع ذکر شده و مراد صاحب ریاض و شیخ انصاری- قدس سرهما - هم المهذب البارع است: ü المهذب البارع فی شرح المختصر النافع، ج 3، ص81: یقتصر فی الجواز علی الثلاثه المذکوره، لقولهم- علیهم السلام -: «ان الملائکه لتنفر عند الرهان و تعلن صاحبه ما عدی الحافر و الخف و الریش» فیدخل تحت الحافر الخیل و البغال و الحمیر، و تحت الخف الإبل و الفیل، و تحت النصل النشاب، و هی للعجم، و السهام، و هی للعرب، و المزاریق، و هی الردینات و الرماح و السیوف. و لا یجوز فی غیرها سواء کان بعوض أو خلت عنه، عملا بعموم النهی عن الرهان فی غیر الثلاثه، و لأنها لهو و قداح إلّا ما خرج النص، و هی الثلاثه المذکوره، و لا یجوز فیما عداها.
2- المکاسب المحرمه، ج 1، ص383: یمکن أن یستدل علی التحریم أیضاً بما تقدم من أخبار حرمه الشطرَنج و النرد؛ معلّله بکونهما من الباطل و اللعب، و أنّ «کلّ ما ألهی عن ذکر اللّه عزّ و جلّ فهو المَیسِر». و قوله- علیه السلام - فی بیان حکم اللعب بالأربعه عشر: «لا نستحبّ شیئاً من اللعب غیر الرهان و الرمی». و المراد رهان الفرس، و لا شکّ فی صدق اللهو و اللعب فی ما نحن فیه؛ ضروره أنّ العوض لا دخل له فی ذلک. و یؤیّده ما دلّ علی أنّ کل لَهو المؤمن باطل خلا ثلاثه، و عدّ منها إجراء الخیل، و ملاعبه الرجل امرأته و لعلّه لذلک کلّه استدلّ فی الریاض تبعاً للمهذب [فی مسألتنا] بما دلّ علی حرمه اللهو.