بررسی گسترده ی فقهی: معونه الظالمین، الولایه من قِبَل الجائر و جوائز السلطان صفحه 106

مرحوم شیخ در نهایت می فرمایند(1) بین این وجوه، وجه اوّل اقوی است؛ یعنی به صرف إکراه می تواند هر ضرری را بر دیگری وارد کند «ولو بلغت ما بلغت کثرهً و عظمهً». سه دلیل هم بر اقوائیت وجه اوّل ارائه می کنند:

وجوه اقوی بودن احتمال اوّل (جواز اضرار مطلقاً) در نظر شیخ … قدس سره …

1. ادله ی نفی إکراه عام است و شامل جمیع محرمات از جمله حرمت اضرار به غیر می شود. بنابراین حرمت اضرار به غیر با ادّله ی نفی اکراه مانند «رفع ما استکرهوا علیه» برداشته شده و جایز است، البته ما لم یبلغ الدم؛ یعنی مادامی که منجر به قتل نفس محترمه نشود.

2. ادّله ی نفی حرج مانند آیه ی شریفه ی (وَ ما جَعَلَ عَلَیْکُمْ فِی الدِّینِ مِنْ حَرَجٍ)(2) عام است و شامل حرجی که از انجام ندادن خواسته ی جائر ایجاد خواهد شد نیز می شود. جائر مکرَه را تهدید کرده که اگر خانه ی عمرو را خراب نکنی ماشینت را آتش خواهم زد و از آن جا که برای مکرَه فرضاً تحمّل آتش زدن